Alexis Tsipras is een toffe peer. De leider van de coalitie van linkse partijen in Griekenland, die onder de naam Syriza meedoet aan de komende parlementsverkiezingen, is een gewone man, met een doodnormale politieke visie waar weinig extreems aan is.

Sommigen noemen hem uiterst links, anderen vinden hem een marxist, maar Tsipras is eigenlijk een gewone Griek die wil dat het beter gaat met zijn land en die het beste voor heeft met zijn landgenoten. Niets om bang voor te zijn.

Dat is in elk geval het beeld dat de leider van de potentiële winnaar van de Griekse verkiezingen van 25 januari – hij staat in de peilingen op een voorsprong van ruim 3 procent – de afgelopen weken heeft willen uitstralen. Hij noemt zijn partij ‘de stem van de redelijkheid’.

Onder zijn leiding zal Griekenland niet uit de euro of de Europese Unie stappen. Andere Europese landen hoeven niet bang te zijn voor hem. Hij is een degelijke politicus met een degelijk programma, die het beste voor zijn land wil. Dat mag toch?

Ik moet eerlijk zeggen: bijna was ik er ingetrapt. Syriza als het redelijke alternatief van Griekenland en Tsipras als de politicus die Europa een nieuwe weg uit de crisis kan leiden. Niet de weg van bezuinigingen en recessie, maar van stimulering en groei. Het klonk ook mij prachtig in de oren.

Maar toen las ik het programma van Syriza en nu weet ik beter. Tsipras heeft geen echte antwoorden voor de Griekse problemen. Zijn oplossingen zijn van bordkarton. Hij geeft geld uit dat er niet is en er ook niet zal komen.

De Engelstalige samenvatting op www.syriza.net.gr somt de plannen van de partij helder op. Vooral als het gaat om geld uitgeven is het programma expliciet. Syriza zal, zodra het aan de macht is, direct stoppen met bezuinigen. Eerdere verlagingen van ambtenarensalarissen worden teruggedraaid. Het minimumloon gaat per direct omhoog van de huidige 540 euro naar het oude niveau van 751 euro. WW-uitkeringen gaan omhoog. De welvaartsstaat wordt opnieuw opgebouwd, belooft Syriza.

Arme Grieken krijgen gratis elektriciteit, voedsel en goedkope woningen. De industrie krijgt korting op de energierekening, in ruil voor meer werkgelegenheid. Belasting op stookolie en diesel gaat omlaag, net als de belastingen voor de middeninkomens en op huizenbezit. Private schulden worden gesaneerd en niemand wordt meer uit zijn huis gezet wegens wanbetaling.
Verder komt er investeringsbank van de overheid met een startkapitaal van 1 miljard euro en een banenplan van 3 miljard, waarmee Syriza 300.000 extra banen denkt te creëren. Werknemers ontslaan wordt moeilijker, mensen aannemen makkelijker en cao’s weer allesbepalend.

Alles bij elkaar gaan al deze plannen 11,4 miljard euro kosten, rekent Syriza voor. Dat is ruim 6 procent van het Griekse bruto binnenlands product. Ter vergelijking: de Nederlandse overheid zou 40 miljard extra moeten besteden om aan zo’n percentage te komen.

Waar haalt Tsipras zo’n enorm bedrag vandaan? Het antwoord: nergens! De dekking bestaat uit een handvol bij elkaar gefantaseerde meevallers. Puur wensdenken.

Zo denkt Syriza het nu eindelijk wel voor elkaar krijgen om corruptie en nepotisme bij de overheid terug te dringen. De partij belooft belastingontduiking en zwarte handel stevig aan te pakken. Ook bij het bestrijden van smokkel van sigaretten en brandstof doet Syriza wat alle voorgaande regeringen niet lukte. Dat plotselinge succes levert veel geld op. Op papier althans.

Verder rekent Syriza op nog eens 3 miljard euro uit Brusselse subsidiepotjes, ook al belooft de partij bestaande afspraken met Europa op te zeggen. Men rekent er op dat die harde opstelling door de rest van de EU wordt beloond met extra subsidie.

Wat er dan nog aan financiering nodig is, gaat Syriza lenen. Van wie, vraagt u zich misschien af, want de partij wil de huidige schuld niet terugbetalen. Wie wil er dan nog aan Griekenland lenen?

Andere Grieken in het buitenland, denkt Tsipras. Er komt een speciale ‘diaspora-obligatie’, waarmee succesvolle Griekse ondernemers in den vreemde hun zuurverdiende centen in de bodemloze put van hun vaderland kunnen storten. Ik ben benieuwd hoe populair die diaspora-obligatie gaat worden.

Syriza wil ook geld lenen via een ‘belastingobligatie’. Wat dit precies is, blijft onduidelijk, maar het lijkt erop dat de partij toekomstige belastinginkomsten als onderpand voor deze lening wil gebruiken. Dat lijkt me een schijnconstructie, want normale obligaties (die Syriza juist niet wil aflossen) zijn uiteindelijk ook niets anders dan een claim op toekomstige belastinginkomsten. Wie gaan deze fantasieobligaties van Syriza kopen? Niemand, denk ik.

Geld uitgeven en belastingen verlagen, daar is Syriza goed in, maar de plannen zijn ongedekt. Het is de politiek van gratis ouzo voor alle Grieken en we zien wel hoe we het betalen. Tsipras wijst niet de nieuwe weg die Griekenland moet inslaan, maar juist de doodlopende weg van weleer.

(Verscheen eerder op RTLNieuws.nl)