Een enorme natuurramp heeft Nederland getroffen. De corona-epidemie kostte in 2020 20.030 mensen het leven. Dat is bijna net zoveel als het aantal verkeersdoden in de afgelopen 25 jaar, ruim tien keer het dodental van de Watersnoodramp en meer dan de helft van dat van de Spaanse griep in Nederland.
Veel corona-doden kregen langdurige zorg, bijvoorbeeld in een verpleeghuis. Er zijn mensen die met Quality-adjusted life years (Qaly) gaan rekenen, en zeggen dat het allemaal wel mee valt. Maar je komt dan al snel in een sinistere en onsmakelijke dor hout-discussie. Qaly’s zijn ongeschikt om de waarde van een daadwerkelijk verloren leven vast te stellen.
Er is een betere methode die, half als grap, bedacht werd door taalkunstenaar Battus (pseudoniem van wiskundige Hugo Brandt Corstius). De ernst van een ramp (E) is de logaritme van het aantal doden (N), gedeeld door het product van afstand (A, verder weg is minder erg) en tijd (T, langer geleden is minder erg). Voor de coronaramp kom ik op een E van 2,6. Dat is veel hoger dan die van de Spaanse griep en zelfs hoger dan die van alle Europese pestepidemieën in de middeleeuwen.
Uit: De Encyclopedie, Battus (1984)