De ECB stopt met het opkopen van schuldpapier, ruim zeven jaar nadat het eerste programma van ‘kwantitatieve verruiming’ werd gestart. Er zullen nog dikke proefschriften geschreven worden over nut en noodzaak van dit onorthodoxe monetaire beleid. Maar het kan misschien ook in een paar honderd woorden.
Allereerst: de Europese economie was al echt aan het herstellen, toen men in 2015 begon met opkopen. De rente was al laag en de eurocrisis was eigenlijk al voorbij. Opkopen was dus vooral bedoeld om de inflatie aan te wakkeren. Lukte dat? Niet bepaald. De meeste jaren bleef de inflatie ruim onder de doelstelling van de ECB. Corona en de Oekraïne-oorlog zorgden uiteindelijk voor de hogere (lees: veel te hoge) inflatie, niet het opkoopbeleid.
Het onorthodoxe beleid veroorzaakte wél grote onmin binnen de ECB. De presidenten van de Duitse en Nederlandse centrale banken voelden zich vaak buitenspel gezet, omdat ze het beleid in veel gevallen niet steunden. Tot het stopzetten werd donderdag wél unaniem besloten. Kwantitatieve verruiming was een splijtzwam met twijfelachtig nut. Goed dat men ermee stopt.