Een lezer mailde: ‘Het kabinet wil het gat op de begroting vullen door geld uit het klimaatfonds te halen; schrijf daar eens over!’ Goed idee, maar ik worstel er mee. Want de begrotingstekorten ontstaan mede door de stijging van de rente.
In de meest pure vorm betekent een hogere rente een afboeking op het belang van de toekomst. Een stabiel klimaat in 2100 is simpelweg minder waard geworden, dus hoeft er ook minder geld voor gereserveerd. Op de staatsbalans kan de reservering voor het geluk van onze kleinkinderen worden verlaagd.
Belachelijk? Sommige economen vinden van wel. Zij stellen dat de natuur een rekenrente van 0% verdient, want de toekomst van de aarde is net zo belangrijk als het heden. Sympathiek idee, maar ook problematisch. Over vijf miljard jaar zwelt onze zon op tot een rode reus en wordt de aarde verzwolgen. Bij een rente van nul zou dit probleem nu de allerhoogste prioriteit moeten hebben.
Voor beide rentevisies is wat te zeggen. Ik weet het dus ook niet. Dan laat ik maar de onderbuik spreken: ‘Op het klimaat beknibbelen om de tekorten aan te vullen? Schande!’