Daar was eindelijk het NSC-verkiezingsprogramma. Het stelt niet teleur. Omtzigt heeft zich omringd met experts en die mochten duidelijk de pen vasthouden. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar de plannen voor bestuurlijke vernieuwing, arbeidsmarkt en een leven lang leren zijn weldoordacht en baanbrekend.
Maar soms wisten de experts het ook niet. Dan werd gekozen voor een gemakzuchtige oplossing: een maximum, een richtgetal, een plafond. Zo wordt het aantal ambtenaren bevroren. De 3%-norm voor het tekort wordt ‘hersteld en gehandhaafd’. De EU-afdracht mag niet stijgen. En migratie mag niet hoger zijn dan de 50.000 per jaar. Hoe dit moet, of het kan, wat de consequenties zijn (bezuinigen?), geen idee. Dit is politiek wensdenken.
En dan is er nog dat raadselachtige ‘plafond’ voor de rijksuitgaven, sociale zekerheid, zorg en klimaat. Is dit gewoon het uitgavenkader van de zalmnorm? Of krijgen we harde plafonds waardoor de zorgkosten vier jaar lang niet mogen stijgen (succes daarmee!) en er in een recessie geen extra geld is voor de bijstand? Ook mét een programma is nog niet echt duidelijk wat Omtzigt precies wil.