Bent u actief op sociale media? Dan heb ik een aardig sociaal experiment voor u. Schrijf eens een berichtje waarin u heel terloops iets positiefs zegt over wind- of zonne-energie. Zoiets als: ‘Tjonge wat waait het weer hard, ik durf te wedden dat windmolens nu veel stroom leveren.’ Of probeer het met: ‘Ik fietste laatst langs zo’n weiland vol zonnepanelen. Eigenlijk best een mooi gezicht als je bedenkt dat daar schone stroom wordt opgewekt.’ Plaats het bericht en pak de stopwatch erbij.
Nu is het een kwestie van nauwkeurig timen van de reacties. Hoelang duurt het voordat iemand begint over kernenergie? Wanneer valt voor het eerst de term ‘thoriumcentrale’? Hoe snel gaat het over het totaal tekortschieten van ons elektriciteitsnet? Mijn record is twintig seconden. Vooral de voorvechters van kernenergie lijken met hun vingers boven de toetsen klaar te zitten om op ieder berichtje over hernieuwbare energiebronnen te reageren met een gepassioneerd pleidooi voor het splitsen van het atoom.
Dag mag natuurlijk, het internet is een vrijplaats. Maar het is toch jammer dat elke uitwisseling van gedachten over wind en zon zo snel ontaardt in een ruzie over de alternatieven. Alsof we de luxe hebben om nu al te kiezen voor het ene of het andere alternatief voor fossiele brandstof. Je kunt toch wel voor kernenergie zijn, maar ook voor wind op zee, of zon op land?
Iets soortgelijks gebeurt als je een berichtje schrijft over elektrisch rijden. Bijvoorbeeld: ‘Ritje gemaakt in m’n nieuwe elektrische auto. Nu weer aan de oplader #makkelijk’. Binnen mum van tijd gaat het niet meer over je auto, want iemand heeft boos gereageerd dat waterstof de toekomst is en batterijen ‘zeer vervuilend’ zijn. Alsof de wereld nu al de keuze moet maken of we allemaal in een Tesla gaan rijden of een waterstofeconomie gaan opbouwen. Het kan toch allebei? Sterker: het moet allebei. Voor de ene toepassing is een batterij het best, voor de andere lijkt waterstof (in de toekomst) logischer als energiedrager.
De energietransitie is nog maar nauwelijks begonnen. Niemand weet hoe de mogelijkheden en prijzen van alternatieve energiebronnen en -dragers zich in de toekomst zullen ontwikkelen. Dit is de tijd van experimenteren en leren. Of in economentaal: de optiewaarde van kiezen voor één technologie is nu erg hoog. Dus milieubeweging: gooi niet bij voorbaat de deur dicht voor kernenergie, CO2-opslag en andere technologische oplossingen. En zelfbenoemde realisten: geef toe dat er voor zon en wind ook een belangrijke rol is, en zet niet alles in op een thoriumcentrale die misschien wel nooit komt.