Zelfde deuntje

‘Industrie plagen, armoede vragen.’ Op het schoolplein van de Nederlandse economie zingen generaties bestuurders uit de energie-intensieve sectoren telkens hetzelfde deuntje. Wees niet te streng, maak het klimaatbeleid niet te duur, want voor je het weet zijn we vertrokken.

Natuurlijk, ze snappen ook wel dat er ooit een grote verandering nodig is, dat ooit de energiebelasting flink omhoog moet en dat de zware industrie ooit moet afkicken van goedkope fossiele brandstof. Maar dat moet allemaal geleidelijk gaan. Vooral niet te snel. Met overleg.

Dat vond de industrie al in 1992, toen het kabinet overwoog om een energiebelasting in te voeren, ook voor de zware industrie. Er kwam een lobby op gang en het CPB schreef snel een rapport met daarin op aannames gebaseerde berekeningen waaruit zou blijken dat veel bedrijven naar het buitenland zouden vertrekken. Het gevolg: de energieheffing kwam er alleen voor kleinverbruikers.

Dertig jaar later is er niets veranderd. Weer klaagt de industrie dat het allemaal te snel gaat en dat bedrijven vertrekken vanwege het ‘anti-fossiel sentiment’. Langzamerhand denk ik: ga dan maar.

FD