Demografie is een trage tijdbom. Vergrijzing gaat zo langzaam dat je het van dag tot dag niet merkt. Maar af en toe is er een zichtbare deelexplosie. De komende stembusgang is zo’n moment.
Het worden de eerste parlementsverkiezingen waarbij er meer stemgerechtigde 75-plussers (1,7 miljoen) zijn dan 25-minners (1,6 miljoen). Bij de verkiezingen in 2021 was dat nog niet het geval. Er zijn in november ook meer 50-plussers dan 50-minners. En veel meer AOW’ers dan kiezers van onder de 30. Een paar verkiezingen geleden, in 2002, lagen die verhoudingen nog andersom.
Is dat erg? Op zich niet, want elke stem telt. Maar het maakt dat de politiek zich steeds meer richt op de oudere kiezer. AOW wordt dan belangrijker dan huizen voor jongeren. Accijnsverlaging gaat boven klimaatbeleid. De lange termijn raakt uit zicht.
Wat te doen? Misschien moeten alle 50-plussers actief proberen het leeftijdsevenwicht weer wat te herstellen. Niet door weg te blijven in november, maar door zich bij het stemmen af te vragen: wat zou een jongere doen? En: stem ik voor de lange termijn? Ikzelf (zeer 50-plus) ga dat in elk geval proberen.