Met het EK in aantocht wordt er weer veel teruggeblikt op 1988. Bijvoorbeeld op die 1-0 tegen Ierland met dat buitenspeldoelpunt van Wim Kieft in de 82ste minuut. Nederland ging door en zou het toernooi zelfs winnen. En de Ieren? Die dropen niet af, maar vierden de nederlaag als een overwinning. Het sympathiekste volkje van Europa kan verliezen als de beste.
Tenzij het om geld gaat. Dan huilen ze krokodillentranen. Toen tijdens de G7 het verdienmodel van Ierland onderuit werd gehaald, kon minister van financiën Paschal Donahoe niet meer uit zijn pen krijgen dan het zuinige: ‘I note the joint position by G7 finance ministers on international corporate taxation.’ Je hoort z’n tanden knarsen.
Nee, dan Hans Vijlbrief, staatssecretaris in dat andere belastingparadijsje. Hij nam het verlies als een echte vent: ‘Nederland steunt deze plannen. Ik ga me ervoor inzetten deze afspraken snel in te voeren in de EU.’
Dat laatste is hard nodig. Aanpak van belastingvlucht lukt alleen wanneer Europese piratenstaten als Ierland, Nederland, Hongarije en Cyprus hun beleid omgooien. Dat begint met het erkennen van je onmiskenbare verlies.