De export daalde weer in mei. En de productie van de industrie kromp. Zo gaat het nu al een jaar lang. In bijna alle maanden sinds mei 2023 meldde het CBS lagere uitvoer en productie. Logisch dat de Nederlandse economie blijft kwakkelen. Het herstel dat eerder nog voor 2024 werd voorspeld, lijkt er niet echt te komen.
Maar toch heerst er niet echt een recessiegevoel. De werkloosheid is historisch laag, het begrotingstekort valt keer op keer mee, de koopkracht stijgt en de consumptie ligt hoger dan een jaar geleden. Als dit een recessie is, dan is het een heel bijzondere. Overal in het land zijn er opklaringen en in de handel en de zware industrie is er een plaatselijke hoosbui.
Export en industrie worden vaak gezien als de ruggengraat van de economie. Maar terwijl de rugwervels het begeven, blijft Nederland fluitend rechtop staan. Al een jaar lang.
Dat geeft te denken. Kan de overheid de zware industrie niet wat harder aanpakken, in belang van milieu, klimaat en omwonenden? En hoeven we dan voortaan niet meer te buigen voor iedere wens van onze exporteurs? In tijden van massawerkloosheid was dat nodig, maar nu misschien niet meer.