Opluchting

Dit is de tijd van de meevallers. Na de val in maart en april van zo ongeveer elke macro-economische indicator, gaan de cijfers nu juist harder omhoog dan verwacht. Nee, dat is nog geen bewijs van V-vormig herstel. Maar na maanden van onmachtig staren naar dalende curves, geeft het toch een gevoel van opluchting.

Op maandag telde het RIVM voor het eerst in maanden geen enkele coronadode en het CBS meldde een stijging van het consumentenvertrouwen. Er is vast geen directe correlatie, maar het geeft wel aan dat de verbetering van de gezondheidssituatie en die van de economie hand in hand gaan.

De vraag is of dat zo blijft. Want zelfs als een tweede coronagolf uitblijft, is er flinke kans op een tweede recessiegolf. Die komt dan niet uit Nederland zelf, maar uit het buitenland. Op mondiale schaal is de virusuitbraak nog lang niet onder controle. Integendeel: het aantal nieuwe besmettingen was de afgelopen tien dagen hoger dan ooit. Landen als Brazilië en India zitten nog in het opgaande deel van de curve, terwijl de lijnen in bijvoorbeeld de Verenigde Staten en Mexico op een hoog niveau zijn blijven hangen.

Voor de wereld als geheel is er dus nog allerminst sprake van opluchting. Dus zit ook de mondiale economie nog middenin de coronacrisis. Nederland zal daar als open economie (ja, een cliché, maar daarom niet minder waar) zeker de pijn van voelen.

‘Nederland stemt tegen zo ongeveer elk vrijhandelsverdrag, gevoed door de complete misvatting dat corona bewijst dat we alles weer lokaal moeten produceren’

Vooral omdat het met die wereldhandel toch al niet zo lekker ging. Volgens cijfers van het Centraal Planbureau is deze groeimotor al twee jaar aan het pruttelen. Het totaal van import en export in de wereld is in deze periode zelfs licht gedaald. Donald Trumps handelsoorlogen, ruzie binnen de Wereldhandelsorganisatie en de angst voor een harde brexit hebben de sfeer op de wereldmarkt behoorlijk verpest.

De coronacrisis zet nog eens een versnelling op dat proces. Niet alleen omdat veel grenzen preventief dicht gingen, maar ook omdat de recessie politici aanzet tot nieuw protectionisme. Trump fantaseert alweer over heffingen op Europese auto’s. De EU studeert op manieren om de Chinezen buiten de deur te houden en eigen ‘kampioenen’ te creëren. In het Verenigd Koninkrijk sturen de hardste brexiteers toch weer aan op ‘no-deal’. En in Nederland stemt het parlement tegen zo ongeveer elk vrijhandelsverdrag dat wordt voorgelegd. Dat alles wordt gevoed door de complete misvatting dat corona op een of andere manier bewijst dat we alles weer lokaal moeten produceren.

Zo wordt de recessie alleen maar dieper en langer. Ik ben pas echt opgelucht als de wereldhandel weer structureel gaat groeien.

(FD)