Help, de schuld ontploft! Als volgende kabinetten net zo kwistig met geld smijten als Rutte IV, dan kan de staatsschuld in 2060 oplopen naar meer dan 90% van het bbp, denkt het CPB. Italiaanse toestanden.
Ach, 2060. Wie dan leeft, dan zorgt, denkt u misschien. Maar die fictieve staatsschuld in 2060 is zorgwekkend: het zegt iets over de precaire politieke situatie anno 2022. Want waarom ziet de CPB-prognose er zo eng uit? Omdat de politiek bang is voor de burger. Bang voor de wispelturige kiezer die bij de minste persoonlijke tegenvaller direct overstapt naar een protest- of splinterpartij.
Nederlanders willen ongeremde groei van de zorguitgaven, maar geen hogere zorgpremie. Veel geld voor defensie, maar ook koopkrachtbehoud. Ambitieus klimaatbeleid, zonder hogere energieprijzen. Minder stikstof, maar ook blije boeren. Hogere uitkeringen én lastenverlichting.
We willen de kool én de geit. En liefst van beide elk jaar meer. De politiek zou de verwende kiezer streng moeten toespreken en uitleggen dat dit niet kan. Dat keuzes consequenties hebben. Maar de kiezer heeft een kort lontje en pikt dat niet.