Eindejaarsinterview met mijzelf

Hier een interview met mijzelf, ter ere van het verschijnen van de nieuwe editie van het Eindejaarsfeuilleton.

Hallo meneer Bouman, fijn dat u even tijd voor ons maakt. U schrijft dit jaar weer het Eindejaarsfeuilleton voor het FD. De hoeveelste keer is dat al?
De tiende! Een dubbel lustrum. Het begon in 2011, ik heb ooit een jaar overgeslagen, dus dit wordt feuilleton nummer 10. Tussen kerst en nieuwjaar verschijnt het weer.

Voor de enkeling die het nog niet weet: wat is dat, een Eindejaarsfeuilleton.
Goeie vraag! Het Eindejaarsfeuilleton is een soort verlaat kerstverhaal in delen. Meestal vier of vijf afleveringen. Het speelt in op de actualiteit, maar is – en dat zeg ik er nadrukkelijk bij – een fictieverhaal.

Fictie in de krant, is dat wel een goed idee in tijden van nepnieuws?
Wat een domme vraag! Nepnieuws is fictie dat probeert door te gaan voor waargebeurd. Het is bedoeld om mensen op het verkeerde been te zetten, om hun hoofden te vullen met wanorde en waanzin. Het feuilleton doet precies het tegendeel: het is voor iedereen zonneklaar dat het niet echt gebeurd is, maar tegelijkertijd haalt het juist de sluier van de werkelijkheid af. Het zet mensen op het juiste been en geeft klaarheid in het hoofd.

Okay. Sorry voor de vraag. Zal niet meer gebeuren. Iets anders dan: zit er een bepaalde structuur in de feuilletons?
Geen probleem, zand er over. Ja, een bepaalde structuur zit er zeker in. Het is een soort raamvertelling. In het eerste deel wordt meestal het probleem geschetst en de hoofdpersonen geïntroduceerd. Dan volgen afleveringen die telkens een bepaald aspect aanstippen. Het probleem wordt vaak al erger en de situatie begint te ontsporen. In de laatste aflevering blijkt alles toch anders te gaan dan gedacht – ten goede of ten kwade. En op het eind gaat het sneeuwen, natuurlijk.

Sneeuwen?
Ja, in een goed Eindejaarsfeuilleton moet het in de laatste aflevering gaan sneeuwen. Zo zijn de regels.

In het FD zelf kom ik het woord Eindejaarsfeuilleton trouwens nergens tegen…
Daar kwam ik onlangs ook achter. Ze noemen het daar het FD-feuilleton. Maar als ik het inlever bij de krant schrijf ik er echt altijd Eindejaarsfeuilleton boven. Want dat is het. Er moet ergens een eindredacteur bij de krant zijn, die dat geen goed Nederlands vindt.

Kunnen we de eerdere edities nog ergens teruglezen?
Jazeker. Op fd.nl, als je zoekt op ‘feuilleton’. Maar hier staan ze ook:  https://mathijsbouman.nl/alle-eindejaarfeuilletons/

Er staan ook altijd mooie tekeningen bij.
Van top-illustratoren! Zoals Erik Varenkamp. Erik Kriek en dit jaar Reinout Dijkstra. Het is telkens een feestje om te zien hoe zij het verhaal omzetten in beeld.

Er zijn lezers ook die er helemaal niets aan vinden.
Klopt. Elk jaar krijg ik wel een aantal boze mailtjes met termen als ‘nepnieuws’ en ‘totale onzin’. Sommigen vinden het ‘FD-onwaardig’. Dat laatste klopt natuurlijk en is juist het hele idee.

Er was ook iemand die het gewoon helemaal niet grappig vond.
Ja, pijnlijk. En goed voor te stellen. Als econoom is mijn gevoel voor humor natuurlijk slecht ontwikkeld. Al vroeg in de knop gebroken, door het teveel staren in saaie boeken met wiskundige formules. Men moet het mij maar vergeven. Het feuilleton is mijn jaarlijkse therapie om te verwerken dat ik uiteindelijk toch gewoon een econoom ben geworden. Anderen kopen een motorfiets, ik schrijf een als leuk-bedoeld verhaal.

En vindt u dat zelf niet een beetje sneu… ?
Ik denk dat dit interview wel lang genoeg heeft geduurd. U vindt zelf de deur wel, toch? En pas op, het kan glad zijn. Ik zie dat het is gaan sneeuwen.