Pleidooi voor een Koopkrachtplaatjesloos Tijdperk

Na jarenlang nuanceren, kanttekeningen plaatsen en omstandig uitleggen waarvoor koopkrachtplaatjes wel en niet gebruikt kunnen worden, is het tijd voor drastische maatregelen. Nederland kan blijkbaar niet verstandig omgaan met de jaarlijkse stroom aan informatie over theoretische koopkrachteffecten. Men blijft de kunstmatige cijfers politiek misbruiken en laat zich telkens weer verleiden tot het voeren van inhoudsloos ad-hocbeleid om de zogenaamde koopkrachteffecten te repareren.

Stijgt de koopkracht van ouderen op papier minder dan die van jongeren met een baan? Dan moet de ouderenkorting omhoog. Blijven ouders in een huurhuis in de plaatjes achter bij alleenstaanden met een koopwoning? Dan moet er snel iets aan huursubsidie en het kindgebonden budget gebeuren. Gaat de berekende koopkracht van de mediane werknemer minder omhoog dan beloofd? Snel een hogere arbeidskorting voor iedereen!

‘De focus op koopkracht zorgt voor een fiscaal beleid zonder plan of visie’

De focus op koopkracht zorgt voor fiscaal beleid zonder plan of visie. In plaats van nadenken over de meest efficiënte en eerlijke manier om belastingen te innen, is de politiek bezig met fiscaal knip- en plakwerk, met als enige doel om de koopkrachtplaatjes er leuk uit te laten zien. Hoe vaak het Centraal Planbureau (CPB) ook waarschuwt dat de plaatjes een zeer beperkt beeld van de werkelijke inkomensveranderingen geven, in de beleidsdiscussie blijven ze heilig.

Daar heeft de journalistiek ook schuld aan. Iedere gerapporteerde achteruitgang in koopkracht wordt verslagen als een misdaad tegen de mensheid. Logisch dat politici er op aanslaan. Ook deze zomer lijken de begrotingsonderhandelingen weer louter over de schijnwerkelijkheid van de koopkrachtplaatjes te gaan.

Hoe ontsnapt Nederland aan de dictatuur van de koopkracht? Ik denk dat het tijd is voor drastische maatregelen. Stel een koopkrachtplaatjesloze periode in, van bijvoorbeeld twee jaar en evalueer daarna of en hoe de beleidsdiscussie daarvan is opgeknapt. Ik stel een bindende afspraak voor tussen iedereen die de plaatjes maakt en gebruikt. Een soort anti-koopkracht coalitie van CPB, Nibud, ambtenaren van Financiën en Economische Zaken en de hoofdredacteuren van de grote Nederlandse nieuwsorganisaties. Allen beloven twee jaar lang geen gedetailleerde koopkrachtberekeningen te maken en te publiceren, ook niet stiekem.

Het koopkrachtgekwetter verstomt, rust daalt neer in Den Haag. Politici durven weer inhoudelijke afwegingen te maken en beleid te voeren op basis van politieke visie, terwijl boze burgers de verkrampte spieren laten ontspannen. Twee jaar zonder koopkrachtplaatjes; ik zou er voor tekenen.

(FD)