Triomf

Vooral niet triomfantelijk doen. Geen vreugdedansjes, geen applaus voor jezelf en in vredesnaam dat koffertje niet boven het hoofd tillen. Het gaat beter met de Nederlandse economie, maar nog lang niet goed genoeg. De werkloosheid is nog veel te hoog en gaat veel te langzaam omlaag. De mensen in het land blijven nog wel even boos en ontevreden, dus niet te blij zijn met het economisch herstel. En vooral jezelf niet op de borst kloppen. Zo ongeveer luidden de communicatie-instructies voor ministers en staatssecretarissen die Frits Wester vorige week onthulde.

Tjonge, wat een droefenis. Ieder volk krijgt de leiders die het verdient en wij verdienen blijkbaar een stel houten klazen die hun succes niet durven te vieren. Kijk ze zitten, in de Ridderzaal, het chagrijn is door de communicatieadviseurs in dikke lagen op de koppen ge­kleid. In plaats van strakke maatpakken hadden ze beter het dikke, zwarte laken van hun calvinistische voorouders kunnen aantrekken, met de kragen zo hard gesteven dat glimlachen onmogelijk is. Tevredenheid is een doodzonde, blijdschap leidt naar de hel.

Ik ben niet bang voor de duivel, daarom schrijf ik het maar op: we kunnen blij zijn met de economische ontwikkeling in het huidige en in het volgende jaar. Het gaat goed met Nederland en de werkloosheid is helemaal niet zo schrikbarend hoog. Volgend jaar wordt het beste jaar sinds 2007. Slechts in twee jaren in deze eeuw was de economische groei hoger dan de 2,4% die het Centraal Planbureau voor 2016 verwacht.

Ook op de arbeidsmarkt gaat het snel de goede kant op. In januari 2008 hadden 8,28 miljoen Nederlanders een baan. In juli 2015 (het laatst bekende cijfer) was dat 8,21 miljoen. Het aantal werkende Nederlanders is nu dus slechts 70.000 lager dan in de tijd van door kredietzeepbel en huizenhausse kunstmatig opgepompte groei. Die 70.000 halen we volgend jaar makkelijk in en dan heeft Nederland de hoogste werkgelegenheid ooit.

Uit een ING-enquête van maandag blijkt dat Nederlanders liever meer banen dan meer koopkracht willen. Ze krijgen dit en volgend jaar allebei. Bravo! Dat de werkloosheid desondanks een kleine 300.000 personen hoger is dan begin 2008, komt niet omdat er per saldo zoveel banen zijn vernietigd, maar omdat er meer mensen zijn die willen werken. Vooral onder ouderen en vrouwen is de arbeidsparticipatie flink toegenomen — dwars tegen de crisis in.

Natuurlijk, de conjunctuur zit niet aan een touwtje en het herstel heeft meer te maken met de internationale conjunctuur en de verbeterde huizenmarkt, dan met kabinetsbeleid. Maar een vreugdedansje kan er toch wel af? We hebben de afgelopen zeven jaar bedroevend weinig te vieren gehad. Nu de economie eindelijk krachtig opleeft, mag de politiek ons daar heus wel enthousiast mee feliciteren.

(Verscheen eerder in het FD)