Junckers losse handjes

Pets! Daar had de Griekse premier Alexis Tsipras een klap op zijn rechterwang te pakken. Jean-Claude Juncker, de Luxemburgse voorzitter van de Europese Commissie, hield zijn linkerhand al enige tijd in de aanslag. Op het moment dat de korte persconferentie, bij aanvang van het crisisoverleg van afgelopen maandag, voorbij was, flitste de hand verder omhoog en landde met een hoorbare klets op Tsipras’ wang. Lachend liepen de twee naar de vergaderruimte, waar ze met IMF-topvrouw Christine Lagarde, ECB-president Mario Draghi en Eurogroep-voorzitter Jeroen Dijsselbloem het nieuwe Griekse voorstel zouden bespreken.

Over de uitkomst van dat overleg is genoeg geschreven. Verdere onderhandelingen zijn nodig. Ik hoor het wel als ze er uit zijn. In de tussentijd concentreer ik me graag op de joviale Juncker en zijn losse handjes. Wat bezielt de Commissievoorzitter om zijn gasten zo te bepotelen? Het is niet de eerste keer dat Juncker zijn handen laat wapperen. Onlangs sloeg hij tijdens een eurotop in Riga ook al een flink aantal regeringsleiders stevig in het gezicht. De Hongaarse premier Viktor Orban kreeg behalve een mep, ook nog de welkomstgroet ‘hallo dictator’ om de oren. Volkomen terecht in het geval van Orban, maar ook vrij ondiplomatiek. Voor de Belgische premier Charles Michel was er geen klap, maar wel een stevige zoen op zijn kale schedel. Dat allemaal terwijl de camera’s draaiden. Wie er van wil nagenieten, kijk op Youtube maar eens naar dit filmpje:

Waarom timmert Juncker er zo gezellig op los? Dronkenschap, zoals de titel van het Youtube-filmpje suggereert, kan het niet zijn. De Luxemburger heeft, na opmerkingen van Dijsselbloem hierover, plechtig verklaard geen alcoholprobleem te hebben. Is de ‘bitch slap’ dan een speciaal Luxemburgs begroetingsritueel? Ook niet. Volgens etiquettespecialisten zijn Luxemburgers juist zeer gereserveerd en begroeten zij elkaar middels een korte, formele handdruk.

Ik denk daarom dat Juncker diepere bedoelingen heeft met zijn oorveegdiplomatie. Hij wil de voorzitter zijn van een politieke commissie en wil stelling nemen in het Europese debat. De eerste klap is een daalder waard, denkt Juncker en mept vrolijk in het rond. De hoogste aap op de Europese apenrots is een ‘happy slapper’. Met elke tik bevestigt Juncker zijn dominantie. Primitief maar effectief.

Daar kan de rest van Europa een voorbeeld aan nemen. Hou op met oeverloos debatteren over Griekse hervormingen en bezuinigingen, maar vecht het uit met de vlakke hand. ‘Mano a mano’, net zo lang tot er een akkoord is. Wedden dat het Griekse kwestie dan zo is opgelost?