Bouwbedrijven zijn wanhopig op zoek naar vakkrachten. Op dit moment staan er 42 vacatures open op elke duizend banen in de bouw. Dat is bijna twee keer zoveel als een jaar geleden en fors boven de 26 vacatures per duizend banen dat als gemiddeld voor heel Nederland geldt. De vacaturegraad in de bouw begint zelfs in de buurt te komen van die in de ICT.

En het wordt de komende tijd alleen maar krapper op de arbeidsmarkt voor timmerlieden en metselaars. Volgens het Economisch Instituut voor de Bouw (EIB) zijn er in 2018 en 2019 nog eens 55.000 nieuwe bouwvakkers nodig. Tot 2022 moet de bouwsector zelfs aan 70.000 nieuwe arbeidskrachten zien te komen. In de sector zijn tijdens de crisis veel mensen ontslagen; het zal moeite kosten daarvan een flink deel weer terug te krijgen. Bovendien is er in de crisisjaren weinig aandacht geweest voor het opleiden van nieuwe vakmensen. Daarvoor betalen bouwbedrijven nu de tol. De cao-lonen beginnen op te lopen en bouwers moeten zich in bochten wringen op zoek naar mannen en vrouwen met twee rechterhanden.

Waar vind je die? Bij de concurrent natuurlijk. Een aannemer in nood pakt de telefoon om de timmerman van een andere aannemer naar zich toe te lokken. Bijna de helft (49% om precies te zijn) van de werknemers in de bouw is het afgelopen jaar minimaal een keer benaderd met het aanbod van een baan of gevraagd om op een vacature te solliciteren. Maar liefst 12% van de ‘afwerkers’ in de bouw (schilders, stukadoors, et cetera) worden minstens een keer per week benaderd door een andere werkgever.

Daarmee zit de bouwvakker in een illuster rijtje van veelgevraagde beroepen, samen met ICT’ers, bedrijfskundigen en hr-specialisten, professionals die het ongetwijfeld veel meer gewend zijn om wekelijks gepolst te worden door de concurrent.

Deze cijfers komen van arbeidsmarktonderzoeker Intelligence Groep (IG). Dit bedrijf doet regelmatig onderzoek onder 16.000 personen op de Nederlandse arbeidsmarkt, en beschikt daardoor over een unieke database. Een van de vragen die ieder kwartaal worden gesteld is of en zo ja hoe vaak de geënquêteerde wordt benaderd door een andere werkgever of een intermediair om te komen werken of om te solliciteren op een vacature. Neemt het aantal mensen dat is benaderd toe, en stijgt de frequentie, dan is dat een duidelijke indicatie dat de arbeidsmarkt aan het verkrappen is.

Dat is precies wat de indicator anno 2017 laat zien. Behalve aan bouwvakkers wordt er ook aan veel andere werknemers getrokken. Volgens de laatste cijfers wordt nu ruim 43% van de werknemers minimaal een keer per jaar benaderd. In 2016 lag dat rond de 41%. Op het dieptepunt van de crisis in 2012 werd nog geen 30% benaderd. Sinds dat dal ging de ‘sourcingdruk’ – zoals IG deze indicator noemt – in bijna rechte lijn omhoog.

Maar niet op alle groepen op de arbeidsmarkt ligt de druk zo hoog. Mannen worden vaker benaderd dan vrouwen. Het verschil is aanzienlijk: 50% van de mannen werd minstens een keer per jaar gevraagd, tegen 35% van de vrouwen. De oorzaak zou kunnen zijn dat in sectoren waar vaker vrouwen werken minder agressief op personeel wordt gejaagd. In de zorg bijvoorbeeld, en in het onderwijs.

Sourcingdruk lijkt ook samen te hangen met opleiding: hoe hoger het opleidingsniveau, hoe groter de kans dat iemand wordt benaderd. En ook leeftijd is een factor: van de vijftig-plussers wordt 35% minstens eens per jaar gevraagd. Voor veertigers is dat 42%, voor dertigers 49%, terwijl de sourcingdruk voor dertig-minners maar liefst 56% bedraagt. Dat zal deels puur te maken hebben met de leeftijd, maar mogelijk speelt ook een rol dat de veelgevraagde ICT-specialisten vaak relatief jong zijn.

Als jonge, mannelijke, hoogopgeleide programmeur of systeemanalist kun je dus maar beter je telefoon op stil zetten en je Linkedin-profiel deleten, anders kom je nooit meer aan werken toe. Als de economie nog een beetje aantrekt, geldt dat binnenkort ook voor timmerlieden, metselaars en stukadoors.