Ik was even van slag. (Maar toen…)

Het experiment is mislukt. Wie dacht dat we een stabiel internationaal systeem konden bouwen op basis van samenwerking, wederkerigheid en welbegrepen eigenbelang staat in z’n hemd en met de broek op de knieën. De keizer van het globalisme spreekt mooie woorden over vrijhandel en welvaart voor iedereen, maar is niets meer dan een man die in z’n blote kont staat en loze praatjes verkoopt.

De liberale wereldorde is een farce, een tijdelijke oprisping van de dolende generatie die na twee wereldoorlogen niets beter wist te verzinnen dan: ‘Zullen we gewoon proberen gezellig met elkaar samen te werken?’

Donald Trump, Vladimir Poetin, Recep Tayyip Erdogan, Viktor Orbán, de PiS in Polen en de harde brexiteers in het Verenigd Koninkrijk lachen erom. Nationalisme is de smaak van de dag: eerst wij, dan pas zij. Weg dus met de EU, de Navo, de WTO en al die andere afkortingen van de globalistische elite. Het volk wil soevereiniteit en harde grenzen.

Sorry. Ik liet me even gaan. Mijn excuses. Het is hier bijna dertig graden en dan is het moeilijk om coherente gedachten te formuleren. Bovendien zag ik gisteren de president van het land dat onze liberale wereldorde de afgelopen halve eeuw vormgaf, als een loops hondje oprijden tegen het been van de president van het land dat deze wereldorde juist omver wil trekken. Zo’n beeld doet toch iets met je beoordelingsvermogen.

Kort daarna volgde ik online een debat in het Britse parlement, waarin harde brexiteers hun eigen premier dwongen om haar brexitplan dusdanig aan te passen dat het nu zeker onaanvaardbaar is voor de Europese Unie. Theresa May had met veel moeite een plan opgesteld waarin vrij verkeer van goederen tussen het VK en de EU mogelijk zou blijven. Dat plan was op zich al moeilijk te verteren voor de EU, maar het Britse parlement besloot er nog vier problematische amendementen aan te hangen.

De Britten willen geen lid meer zijn van de club, maar wel graag blijven aanschuiven in het luxe buffet in het clubhuis. Door de aanpassing is een harde brexit een stuk dichterbij gekomen, met alle desastreuze gevolgen van dien. Ook daardoor was ik wat van slag.

Maar maakt u zich geen zorgen. Inmiddels gaat het weer beter. Ik las zojuist een persbericht van de Europese Unie. U weet wel, dat protectionistische complot dat de VS op geniepige wijze jaarlijks honderden miljarden armer maakt en de Britten verbiedt om fantastische handelsakkoorden te sluiten met andere landen.

Die EU heeft een grootschalig handelsakkoord gesloten met Japan, de derde economie van de wereld. Tarieven zijn afgeschaft, handelsbarrières geslecht. Europa en Japan gaan samenwerken op basis van wederkerigheid en welbegrepen eigenbelang. Ik kon het bijna niet geloven. De liberale wereldorde is blijkbaar toch niet dood.