Anderhalf jaar geleden kruisten 17,4 miljoen Britse burgers het ‘leave’-vakje aan en besloten zo namens 65,6 miljoen inwoners dat het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie zou verlaten. Niet alle vertrek-stemmers waren even goed geïnformeerd. Een flink aantal hoopte dat de Britse gezondheidszorg meer geld zou krijgen. Dat hadden ze immers op de bus van de leave-campagne gelezen. Een dag na het referendum moest UKIP-leider Nigel Farage echter meedelen dat die belofte ‘een vergissing’ was geweest.
Ach, vergissen is menselijk, zult u denken. En dat is natuurlijk ook zo. Maar je achttien maanden lang vergissen? Is dat nog steeds menselijk? Of is het dan gewoon heel erg dom?
Ik vraag het niet voor mijzelf, maar voor David Davis, de brexitminister die de onderhandelingen over het vertrek voert. Davis schreef vorige maand een brief aan premier May, waarin hij zijn beklag doet over de Europese Commissie. Deze brief kwam maandag via de Financial Times naar buiten.
Wat is Davis’ klacht? Dat de Europese Unie en sommige van haar agentschappen Europese bedrijven hebben geïnformeerd over de mogelijke consequenties van de brexit. Bijvoorbeeld over het feit dat de kans bestaat dat het Verenigd Koninkrijk na maart 2019 een zogenoemd ‘derde land’ wordt, dus niet langer lid is van de EU. En dat dit juridische gevolgen zal hebben, bijvoorbeeld voor regels omtrent transport en toelating van medicijnen.
‘We kunnen deze acties niet zomaar laten passeren’, schrijft Davis dreigend. Maar hij laat de premier ook weten dat er juridisch eigenlijk niets tegen te doen is.
Dat laatste mag ik hopen. Want hoe komt de Britse minister erbij dat Brussel het bedrijfsleven niet zou mogen wijzen op de mogelijke gevolgen van de brexit? Het zou juist van slecht bestuur getuigen als men dat naliet. Misschien loopt het allemaal met een sisser af en gaan de Britten uiteindelijk akkoord met een zeer zachte brexit waarvan bedrijven weinig merken. Maar de kans daarop is niet groot. Het is juist de Britse regering die keer op keer laat weten niet terug te schrikken voor een harde breuk. Liever geen deal dan een slechte deal, hield premier May vriend en vijand keer op keer voor.
Op die woorden wees dinsdag ook Commissiewoordvoerder Margaritis Schinas. Hij zei: ‘Bij de Europese Commissie zijn we verbaasd dat het VK verbaasd is dat we ons voorbereiden op een scenario dat de Britse regering zelf heeft aangekondigd.’
Zo gaat het nu al anderhalf jaar. Vergissing op vergissing. En telkens wanneer de Britten worden geconfronteerd met de logische gevolgen van hun drieste brexitbesluit, gaan ze pruilen en mokken. Moeten we echt betalen? Krijgen we echt geen speciale behandeling? Waarom mag geneesmiddelenbureau EMA niet in Londen blijven?
Grow up, Britten! Brexit means brexit.